Meloenpompoenvariëteit, geliefd bij tuinders vanwege zijn zoete smaak en buitengewone aroma.

Pompoen wordt beschouwd als een van de meest gezonde en voedzame groentegewassen. Het bevat een groot aantal micro-elementen die een positief effect hebben op de toestand van het hele organisme. Dankzij dit wordt de groente aanbevolen voor kinder- en dieetvoeding. Pompoen is universeel in gebruik: geschikt voor zowel hartige hoofdgerechten als zoete desserts en sappen.

In de landen van het voormalige GOS wordt overal pompoen verbouwd. Hij wortelt goed in ons klimaat en is gemakkelijk te verzorgen. Onder de overvloed aan meloen- en meloenvariëteiten is Meloenpompoen populair. Waarom het zo'n naam kreeg en welke geheimen van zijn landbouwtechnologie er bestaan, lees verder.

Algemene beschrijving van de variëteit

Meloenpompoen is een grootvruchtige, hardgeblafde variëteit, gefokt door Russische fokkers. Het werd in 2006 opgenomen in het Rijksregister.

De grondlegger van het ras wordt beschouwd als de Poisk Agrofirm. Zaden worden door verschillende fabrikanten geproduceerd.

Onderscheidende kenmerken

De groente is groot van formaat. Het gewicht van één vrucht met de juiste landbouwtechnologie kan 30 kg bereiken.

Het ras is niet alleen grootvruchtig: het staat in het register vermeld als hardgeblaft. Door de dikke schil kan het fruit ruim 1 jaar worden bewaard.

Meloen verschilt van andere pompoenvariëteiten met vergelijkbare kenmerken door zijn ongewone smaak. Het is zoet en sappig, met een uitgesproken meloenaroma. Het vruchtvlees is dicht. Bij verhitting behoudt het zijn vorm.

Deze vertegenwoordiger van meloenen bevat verhoogde hoeveelheden bètacaroteen, vitamine B, C en A, vezels, natrium en magnesium. Waardevolle stoffen hebben een positief effect op de conditie van de lever, huid, darmen, maag en versterken het immuunsysteem. Meloen is geschikt voor dieet- en babyvoeding.

In tegenstelling tot veel andere soorten is deze groente niet bang voor lage temperaturen: hij is bestand tegen temperaturen tot +2 °C. Telen is mogelijk in de Oeral en Siberië.

Belangrijkste kenmerken

De beschrijving van de Meloenpompoen zal zowel beginners als ervaren tuiniers tevreden stellen. De variëteit is gemakkelijk te kweken in elke regio van ons land.

Pompoen landbouwtechnologie Meloen

Zelfs in ons land met een minder gunstig klimaat is het niet moeilijk om een ​​pompoen te kweken. Dit gewas heeft minimale verzorging nodig en is bestand tegen temperatuurschommelingen.

De meloenvariëteit kan groeien in open grondomstandigheden, niet alleen in de zuidelijke en centrale, maar ook in de noordelijke regio's. Het is bestand tegen nachtvorst. Bij constante buitentemperaturen van +10 °C stopt zo’n pompoen echter met de ontwikkeling.

Het is belangrijk om het juiste deel van de tuin voor de groente te kiezen. Geschikte bedden die goed verlicht worden door de zon. De grond moet los maar vruchtbaar zijn.

Advies. Een optimale beplanting is nabij een mesthoop. Dit vermindert de hoeveelheid noodzakelijke bemesting.

De juiste keuze van gewassen voorafgaand aan pompoen helpt ziekten te voorkomen. Groenten worden niet geplant in bedden waar vorig jaar komkommers, courgettes en andere meloenen groeiden. Eerdere planten omvatten nachtschade, peulvruchten en eventuele wortelgroenten.

In de herfst worden pompoenbedden voorbereid door onkruid te verwijderen. Per 1 m2 wordt 7 kg mest en 15 g superfosfaat en kaliumchloride toegevoegd.

Als de grond te dicht is, zal rivierzand de situatie corrigeren. Gebruik as om lichtzure grond te maken.

De grond wordt tot een diepte van 20 cm uitgegraven, losgemaakt en gemengd met meststoffen.

In het voorjaar worden de bedden ontdaan van onkruid en geëgaliseerd. Giet vervolgens een oplossing van kopersulfaat erin.

Landen

Meloen wordt gekweekt door zaailingen en zonder zaailingen. In de noordelijke en centrale regio's wordt aanbevolen om de tweede methode te gebruiken.

Vóór het zaaien worden de zaden voorbereid om de kieming te versnellen, de kans op plantenziekten te verkleinen en de weerstand tegen temperatuurveranderingen te vergroten:

1. Ze zijn aan het sorteren. De grootste exemplaren blijven over om te planten.Ze moeten dicht zijn, niet droog en zonder donkere vlekken.
2. Geniet van warm water (+40...+50 °C) door 3 uur te weken. Gedurende deze tijd mag de vloeistof niet afkoelen. Om dit te doen, wordt de container op de batterij geplaatst.
3. Spruit. De gezwollen zaden worden gewikkeld in gaas bevochtigd met warm water, op een schotel geplaatst, afgedekt met folie en bij kamertemperatuur bewaard totdat ze uitkomen. Gedurende deze tijd mag de stof niet uitdrogen.
4. Verhoogt de koudebestendigheid van zaden, plaats het 3 dagen in de koelkast voordat u het plant.

Zaailing methode

Kies voor het kweken van pompoenzaailingen vensterbanken aan de zuidkant. Kamertemperatuur is voldoende.

Advies. Meloen verdraagt ​​de pluk niet goed. Tuinders raden aan om turfpotten te gebruiken voor de teelt, waarvan het niet nodig is planten te verwijderen bij herbeplanting.

Een universeel grondmengsel dat in tuinwinkels wordt verkocht, is geschikt voor zaailingen. Om de grond zelf voor te bereiden, meng turf en zand in gelijke verhoudingen.

Om de grond te desinfecteren, geeft u hem water met kokend water of een donkerroze oplossing van kaliumpermanganaat. Turfpotten worden, in tegenstelling tot plastic potten, niet gedesinfecteerd.

Pompoenzaden worden in paren in potten geplant, 2 cm in de grond begraven, bestrooid met turf en bewaterd met warm water.

Om sterke planten te verkrijgen, is het belangrijk om het temperatuurregime te observeren bij het kweken van zaailingen:

• voordat de eerste scheuten verschijnen - +25...+30 °C;
• binnen een week daarna - +15...+25 °C;
• volgende week - +15...+18 °C;
• daarna op kamertemperatuur.

Geef de planten water als de grond uitdroogt. Het is belangrijk om stagnatie van water te voorkomen, wat leidt tot rotting van de wortels.

2 weken na het verschijnen van zaailingen wordt bemesting toegepast - "Nitrofoska" of toorts.

Pompoen wordt in de volle grond geplant nadat 3 echte bladeren verschijnen. Goede zaailingen zijn gedrongen en hebben korte internodiën. Ze beginnen het te kweken in de tweede helft van april en planten het na 22 dagen in de volle grond.

De optimale afstand tussen planten is 1 m. In elk gat wordt 1 liter water gegoten voordat de pompoen wordt geplant.

Zaden

In de zuidelijke regio's is deze methode om pompoenen te kweken ook mogelijk. Zaden worden in de volle grond geplant wanneer de bodemtemperatuur +15 °C bereikt. De optimale tijd wordt beschouwd als de tweede tien dagen van mei.

Gaten worden gegraven op een afstand van 1 m van elkaar. Ervaren tuiniers adviseren om ze van verschillende dieptes te maken (elk 6-10 cm). Dit verhoogt de kieming van plantmateriaal.

De breedte van de gaten varieert tussen 20 en 30 cm. Humus of toorts wordt in de bodem van elk gat gegoten, waar vervolgens 2 zaden worden geplaatst.

De gaten worden besprenkeld met aarde, zonder te verdichten, en overvloedig bevochtigd met warm water.

Zorg

Om gezonde planten met hoge opbrengsten te kweken, moeten ze goed verzorgd worden.

De lijst bevat de basisregels:

1. De bedden hebben regelmatig water nodig. Op één plant wordt maximaal 3 liter water bij kamertemperatuur gegoten. Vooral tijdens de bloeiperiode moet de hydratatie overvloedig zijn. Het is belangrijk dat er geen water op het grondgedeelte van de pompoen valt - dit vergroot het risico op brandwonden aan de bladeren.
2. Na elke watergift en regen wordt de grond losgemaakt en wordt het onkruid verwijderd.
3. De eerste voeding wordt toegepast na het verschijnen van 5 bladeren, de tweede - wanneer de wimpers worden gevormd. Vervolgens worden elke 14 dagen meststoffen aangebracht, afwisselend met toorts, as en Nitrofoska.
4. Er blijft een sterkere plant in het gat achter. Seconde knijpen.
5. De groei van pompoenranken moet na 6 bladeren worden beperkt. Ze verwijderen niet alleen extra stiefzonen, maar ook eierstokken. Er blijven niet meer dan 3 vruchten achter op 1 scheut.
6. Wanneer de lengte van de wimpers 1 meter bereikt, worden ze op 2 of 3 plaatsen tegen de grond gedrukt. Dit voorkomt schade en bevordert de vorming van extra wortels.
7. Het wordt aanbevolen om hekjes te installeren. Een andere optie is om een ​​sterke draad aan het dak te binden en er zwepen langs te gooien.

Mogelijke moeilijkheden

Bij het kweken van pompoenen worden beginnende tuiniers geconfronteerd met een aantal problemen. Deze kunnen het volgende omvatten:

1. De zaden ontkiemen niet. Een van de redenen hiervoor is plantmateriaal van slechte kwaliteit. De andere is koude grond. De derde is het gebruik van koud water voor irrigatie.
2. Zwakke pompoenspruiten. De reden ligt vaak in arme grond. Om planten te sparen, verhoogt u de frequentie van bemesten met koeienmest.
3. Rottende pompoenwortels. Dit gebeurt als zwakke planten die in één gat of container groeien, niet worden afgebroken, maar eruit worden getrokken.
4. Weinig eierstokken. Kunstmatige bestuiving zal helpen. Om dit te doen, worden mannelijke bloemen met langere steeltjes afgesneden en worden de meeldraden aangebracht op de stempels van vrouwelijke bloemen.
5. De afwezigheid van eierstokken en veel groen duiden op overmatig gebruik van meststoffen.
6. Lelijke eierstokken. Gevormd als er meer dan 1 vrucht op 1 wimper achterblijft. Om dit te voorkomen, laat je niet meer dan 3 wimpers aan de plant zitten.
7. De vruchten rijpen niet. Dit gebeurt wanneer ze in de schaduw staan ​​van bladeren. Dergelijk groen wordt geknipt met een snoeischaar.

Advies van ervaren tuiniers

Ervaren boeren kennen de geheimen van het kweken van pompoen die de opbrengst kan verhogen:

1. Als de wimpers langs het touw naar het dak wikkelen, is het beter om de vruchten die zich erop vormen vast te zetten. Om dit te doen, worden ze versterkt door ze vast te binden met netzakken.
2. Tijdens de periode van vergeling van de vruchten, stop met water geven. Dit komt de smaak van de pompoen ten goede.
3. Onder de vruchten wordt een houten basis geplaatst om te voorkomen dat ze gaan rotten.

Ziekten en plagen

Meloenpompoen heeft een lage immuniteit tegen ziekten van meloengewassen. Bij het kweken is het vooral belangrijk om de preventieregels te volgen:

1. Niet alleen zaden, grond en containers voor zaailingen worden gedesinfecteerd, maar ook tuingereedschap.
2. Het stappen wordt uitgevoerd wanneer de zon inactief is - 's ochtends of bij zonsondergang.
3. Planten worden besproeid met Bordeaux-mengsel (een oplossing van kopersulfaat in kalkwater).
4. Het bovengrondse deel van de groenten wordt besproeid met een zeepoplossing (1 stuk wasmiddel wordt opgelost in 1 emmer water) of een afkooksel van kruiden (stinkende gouwe, kamille, paardenbloem, alsem) om ongedierteschade aan de pompoen.

Er zijn verschillende ziekten die specifiek zijn voor pompoen. Hieronder staan ​​de meest voorkomende:

1. Bacteriose. Op de bovengrondse delen van de plant (vruchten, bladeren en stengels) verschijnen knobbelige bruine vlekken, waaruit gaten ontstaan. Er is geen medicijn. Zieke pompoenen worden weggegooid.
2. Witte rot. Bladeren, stengels en eierstokken zijn bedekt met een witte laag die slijmerig aanvoelt. De aangetaste delen rotten snel. Om de plant te redden, verwijdert u geïnfecteerde bladeren en eierstokken. De snijplekken en plekken op de stelen worden besprenkeld met gebroken steenkool.
3. Wortelrot. De wortels krijgen een bruine tint. De struiken verliezen turgor, stoppen met groeien en de bladeren worden geel. In de vroege stadia van de ontwikkeling van de ziekte worden meloenen bewaterd met een lichte oplossing van kaliumpermanganaat en gehouwen. Hierdoor worden nieuwe wortels gevormd.

Tot de plagen die gevaarlijk zijn voor Meloen behoren naaktslakken, meloenbladluizen en spintmijten. Grote individuen worden met de hand verzameld en de struiken worden behandeld met Iskra-, Fitoverm- en Akarin-preparaten.

Oogsten en toepassen

Pompoenvruchten worden eind augustus geoogst.Ze worden samen met de stengel met een mes gesneden.

Bewaar de groente in zijn geheel op een koele, droge plaats. Ook bij droog weer wordt het gewas geoogst.

Het is belangrijk om alleen rijp fruit te plukken. De volgende tekens geven hun rijping aan:

1. De stengels worden droog en hard.
2. De vruchten krijgen een rijke gele kleur. Een groenachtige vlek is alleen aan de basis toegestaan.
3. Pompoenschil voelt hard en duurzaam aan.
4. Bladeren worden slap en geel.

Meloenpompoen is gastronomisch veelzijdig. Het is geschikt voor het bereiden van hoofdgerechten en desserts. Er wordt heerlijk sap van gemaakt.

Voor- en nadelen van de variëteit

Voordelen van cultuur:

• ongebruikelijk meloenaroma;
• koude weerstand;
• hoge opbrengstpercentages;
• veelzijdigheid van gebruik;
• groot fruit;
• kwaliteit behouden.

Nadelen zijn onder meer een lage immuniteit tegen ziekten.

Boeren beoordelingen

Tuinders houden van Meloen vanwege de aangename, verfrissende smaak. Recensies hierover zijn overwegend positief.

Anna, Belgorod: “Ik kweek nu al enkele jaren Meloen. Dit is mijn favoriete variëteit. De vruchten zijn groot, mooi, zoals op de foto, en erg lekker. De grootste pompoen die ik wist te kweken woog 27 kg. Ik laat slechts 2 wimpers achter op één plant. Zo worden de vruchten groter.”

Oleg, Sjoemerlya: “Ik kweek Meloenpompoen op een composthoop. Ik ben tevreden met het resultaat. Ik plant slechts 3 struiken. De oogst is voldoende voor het hele jaar. Het vruchtvlees heeft eigenlijk een meloensmaak. Het is heel lekker gebakken met honing.”

Lees ook:

Winter Sweet Pumpkin, populair onder boeren.

Het meest bijzondere type Luffa-pompoen.

De voordelen en nadelen van pompoensap voor mannen, vrouwen en kinderen.

Conclusie

Meloenpompoen zal liefhebbers van grootbloemige variëteiten aanspreken - met de juiste teelt bereiken meerzadige vruchten 30 kg. Het heeft een ongewone smaak - het sappige vruchtvlees heeft de geur van meloen. Dankzij dit wordt het niet alleen gebruikt in hoofdgerechten, maar ook in desserts en sappen.

Het kweken van meloenen is niet moeilijk, zelfs niet in de klimatologische omstandigheden van de centrale en noordelijke regio's van Rusland. Het ras heeft een verhoogde koudebestendigheid. Het enige negatieve is de lage immuniteit tegen ziekten die kenmerkend zijn voor meloengewassen. Tijdige preventie zal dit probleem echter oplossen.